Geçen hafta yaklaşık beş farklı metin ve e-posta aldım: SARI. Bunlar, evimden birkaç kapı aşağı inen bir çene düşürücü boya işine göz atan arkadaşlardı. Şimdi, bu ortalama sarı değil. Doğasında temelleri (hardal veya safra, belki) olan ancak bir teknik renk tonu olan bir renktir. Neon ya da elektrik değil. Oldukça retro değil. Ve kesinlikle tarihi değil. Yarım kireç yemiş gibi, yüzünüzü büken bir renk.
Küçük bir bağlam için: Washington DC'deki tarihi sıra evlerin bir sokakta yaşıyorum. Hepsi ünlü bir yerel mimar Harry Wardman tarafından tasarlandı ve inşa edildi, ancak hiçbir şekilde özdeş ve tek tip bir tarzda değiller. Çoğu kırmızı tuğla veya birkaç açık sarı ve soluk mavilerle nötr tonlarda boyanmıştır. Şimdiye kadar, bu.
Söylemeye gerek yok, mahalle hoşnutsuzlukla gürlüyor. Ama kızgın olmak için yeterli değil. Ve kesinlikle hiçbirimiz için yeterli değil söyle ev sahibi için herhangi bir şey (ve yine de nokta ne olurdu?). Büyük şemada, bu “Birinci Dünya Sorunu” nun tanımıdır. Ama sorun bizi düşündürdü.
Yırtıldım. Bir yandan, bir mahallede bir renk, kontrast ve kişilik dozunu seviyorum. Öte yandan, bu özel boya işi daha çok bitmişrenk dozu. Bu sadece estetik ve öznel bir ayrım mıdır? Yoksa burada görgü kuralları ihlali var mı? Gerçekten cesur bir şey yaparsanız (bir evi neredeyse neon renginde boyamak gibi) en azından komşularla konuşmalısınız mı? Veya tasarım seçiminizin bloktaki diğer evler arasında nasıl görünebileceğini düşünün? Sonuçta, dış boya rengi daha iyi veya daha kötü bir caddenin genel görünümünü etkiler.
Ama beni yanlış anlamayın. Kişisel zevk veya karakterin herhangi bir benzemesini dışa doğru göstermekten yasaklandığınız ürpertici, faşist planlı bir toplulukta yaşadığımızı savunmuyorum. Bence çeşitlilik harika. Yani belki de gerçekten bir zevk meselesine iniyor. Komşularımın çoğu bu sarı evin gerçekten çirkin olduğunu düşünüyor. Fakat bu kadar öznel meseleleri nasıl düzenleyebiliriz? Tarzı ve bireyciliği teşvik ettiğimizi mi söylüyoruz - ama sadece sevmek dedi tarzı? Bu haksızlık gibi görünüyor.
Mahallemizin bir Tarihi Bölge olması gerçeği küçümsememi biraz daha haklı kılıyor. Koruma kodları dış boya renklerini resmi olarak yönetmese de, çürümüş sarı bir evin 1910 mimarisine uymadığını söylemek güvenli.
Sence komşumuz komşu olmadan mı davrandı? Yoksa komşularına hiçbir açıklama, uyarı veya özür borçlu değil mi? Kişisel stil hangi noktada kamusal estetiği ihlal eder?
Keşke bu soruların cevaplarını alsaydım. Bu arada hayatım bir şekilde kolaylaştı: Evime yön verirken sadece “Sarı Ev'den birkaç kapıyız” diyebilirim.